Anadolu ve Rumeli, gün oldu ufkun iki ucunda iki ahşap konak gibi yandı
Ve muhacirler, yangındaki ateş ve duman arasında, gideceği yer olmadan
Biteviye yürüyen gölgeler gibiydiler

Saraybosna’dan çıktım yola
Mostar Tuzla’yı gezdim doya
İlerde Sancak, veririm mola
Dedi Bona, yolun hayrola

Djesi Jaro, djesi krenuo
Sjedi Malo, kafu popio
İdem ti ja, put sokola
Dalek je, put Stanbola
İdem ti ja, put sokola
Dalek je, put Stanbola

Ne hoş kokar, bu güzel ova
Priştine, Prizren, güzel Cakova
Burasıda bizim şanlı Kosova
Dedi Çika, yolun hayrola
Ku je djalo, kup o shkon djalo
A je i lodhur, pusho pak djalo
Pash juve mire, mora pak fuqi
Larg esht rruga, rruga per Turqi
Pash juve mire, mora pak fuqi
Larg esht rruga, rruga per Turqi

Unutulmaz Vardar suları
Manastır, üsküp o Gostivar’ı
Hasreti yakar, düşürür yola
Dedi Majkin, yolun hayrola
Ke si babo, ke si trgnal
Sedi malo, sigurno ne si jal
Ne si jadam vo mene nema mir
Daleko je patot do İzmir
Ne si jadam vo mene nema mir
Daleko je patot do İzmir

İnsan yurdundan bir kez kopmaya görsün
Artık nereye gittiğinin, nerede duracağının bir önemi yoktur
Sadece yol vardır
Yükü de ağırdır, bütün geçmişini yüklemiş götürmektedir
Bir insan, bir evi, bir bahçeyi bir şehri sırtlanıp götürebilir mi?
Eğer o kişi muhacirse, götürebilir
Hiç yorulmaz, of demez, durmadan gider gider
Soluklanmak için geriye dönüp baktığında şaşkınlıkla görür ki
Hiçbir yere varamamıştır
İnsan, doğduğu yerden bir kez kopmaya görsün
Her yere, her yere gider de, hiçbir yere gidemez, hiçbir yere gidemez