ben bu korkuyu bir türlü yenemiyorum
hiçbir kere içimden söküp de halledemiyorum
denedim oysa defalarca yine denedim
kurşun gibi göğsüme saplanmış çıkaramıyorum

kimseler anlamıyor beni
zaman olmadı öğretmenim
sen bu acıyı bir de bana sor

geçmişe takılıp kalmışım
aklımı nelerle yormuşum
beceremiyorum şu yaşamayı
beceremiyorum

ardına bakma diyorsun öyle sever gibi
arkamdan ağlama ne olur dik durabilmeyi
sen öğrettin aşkı bana bu şehri sevmeyi
keşke öğrenseydim sensiz kalabilmeyi

senle doğmuşum seninle ölemiyorum
başucumda resmin gülümsüyor bana ben gülemiyorum
büyüyünce geçer mi acım
o da benimle büyür mü
ne bileyim hiç denemedim
bu yol sensiz yürünür mü