Umudum bitmedi bak hep aynı devam eder
Tavanı rutubet kokan odamda nevaleler
Yağmurun damlalarını güç olsa da hesap eden boş bir adamı oynuyorken zor gelir mesafeler

Gecenin arzuhali sisli bir cam
Elimde okka divit üstümde güçlü nidam
Maziye dönük boyası akıp duran şirin binam
Sanki tanıdık ve sanki yabancı gibi siman

Sessizce mesafelere tutunmak
Omzum ağır yinede sen gel bana tutun bak
Ayın hilal evresi hafifçe yokluyorum gökyüzünü
Bulutlar rahatsız bu durumdan

Boyası fuşya rengi ipek günün ton atlayıp
Omzuma yükledim şu sevgi işini son hattayım
Ben sana açım huzur biraz ben de konaklayım
Bir bankta oturdum gri montla Konak'tayım

Kısalmıyor yollar
Büyüsen, yürüsen, düşünsen ayrı bir dert
Ne yapsan kavuşmuyor kollar
Ne desen, ne bilsen, bilmesen ayrı bir dert

Kısalmıyor yollar
Büyüsen, yürüsen, düşünsen ayrı bir dert
Ne yapsan kavuşmuyor kollar
Ne desen, ne bilsen, bilmesen ayrı bir dert

Aradan zaman geçti kalktım o banktan
Hafif adımlarımla yürüyorum yüzüme çarpan
Şu lanet gibi fırtına ne anlat bana kaptan
Bir kaç anlık mutluluğa ben güneşi satmam

Neyse, sonunda umduğum durak
Karşımda milyonlarca kalp var bugün hep aynı duran
Onlarla ilgilen dost sen beni bırak
İzmiri sevdirdiğini bilmiyordu Burak

Şuan dünyayı tanımladım sepya mavisi
Eğer kalbim bile küsse sana yok tedavisi
Bu yüzden yorgunum kadınım, bunun yok bahanesi
Sen ki göz bebeğim, eşim, bil daha nesin

Çıkarsa bir daha sesim, emin ol kavgam olur
Merak etme huzuru tutarsam, bir yere salmam onu
Bir gün, günbatımında yaklaşırsam kıyılarına
İsteğim bir sen, bir de gitmek için sandal olur

Kısalmıyor yollar
Büyüsen, yürüsen, düşünsen ayrı bir dert
Ne yapsan kavuşmuyor kollar
Ne desen, ne bilsen, bilmesen ayrı bir dert

Kısalmıyor yollar
Büyüsen, yürüsen, düşünsen ayrı bir dert
Ne yapsan kavuşmuyor kollar
Ne desen, ne bilsen, bilmesen ayrı bir dert

Her dakika umutlarımı yitirdiğimi
Yalnızlığa soyunduğum bir gün kendimi bitirdiğimi
Neyse, düşünsene bulutların seni getirdiğini